Daphne's eerste ervaringen met India!

Lieve allemal!

Zo, daar zit ik dan, in een internetcafe in Bangalore.

Na een lange, vermoeiende reis met twee keer overstappen en vertraging inclusief, arriveerden Manon en ik helemaal gesloopt op de luchthaven van Bangalore. Direct opgehaald door Shobha en Lotus (mede stagegenootje) en naar ons onderkomen voor de komende 5 weken gebracht: het oude schoolgebouw van de Yuvalok foundation. Ziet er allemaal prima uit! Enige minpuntje zijn de keiharde bedden... Manon en ik denken eraan misschien een luchtbed aan te schaffen.

Gister was even een rustig dagje: asociaal lang uitgeslapen, vervolgens een eerste kennismaking met de school en de kindjes, een eerste gesprek met het schoolhoofd (a la juffrouw Bulstronk uit de film Mathilda...) en niet te vergeten mijn eerste aanvaring met de toch wel heel erg pittige lunch (rijst met saus).
Om 3 uur 's middags (direct na schooltijd), zijn we naar de prayer's meeting van de docenten geweest. De school waar ik werk is zeer christelijk, dat was ook wel te merken aan alle liederen over faith,hope and glory etc. die we met z'n allen gingen zingen (gevolgd door een poging tot het meezingen van Hindi songs) en de bijbelse teksten die werden opgedragen. Onverwachts werden Manon en ik naar voren geroepen om onszelf te introduceren voor alle docenten. We vertelden kort iets over onszelf en onze bezigheden in Nederland, waarbij we aspecten als de student uithangen, feesten en verenigingen maar beter achterwege konden houden in een land als India waar de eerste grote vraag is of er uberhaupt wel eten op 'tafel' zal staan die dag.


's Middags hebben we gezellig tussen de Indiers deelgenomen aan het openbaar vervoer in een volle, toeterende, over hobbels stuiterende bus om vervolgens bij het internetcafe waar ik nu zit, te horen te krijgen dat de stroom was uitgevallen, vaste koek in India *verbaasde ons overigens niks aangezien we even daarvoor een man in een electriciteitsmast hadden zien klimmen om vervolgens met mast en al naar beneden te donderen en in een plas modder terecht te komen*.
Het volgende punt op ons programma was de zoektocht naar een sari (zo'n mooi indiaas gewaad waar alle vrouwen hier in lopen) voor de bruiloft waar we zaterdag voor uitgenodigd zijn (niet zo bijzonder als het lijkt aangezien we 3 van de 1000 genodigden zijn..). Een sari bleek al snel niet zo'n heel goed idee te zijn, aangezien dit slechts een lap stof is die door een kleermaker geheel op maat gemaakt dient te worden. Uiteindelijk een ander mooi Indiaas kostuum aan de haak geslagen --> foto's volgen nog!

Vandaag was de eerste echte dag dat we deelnamen aan het leven op school. Om stipt 09.00u gaat de schoolbel en staan alle kindjes opgesteld in nette, rechte rijen om het ochtendgebed op te voeren, gevolgd door Yuvalok schoolliedjes en het volkslied. Vervolgens gaan alle kindjes braaf in rijtjes zitten op de grond en krijgen ze een beker ontbijtpap (voor de meesten de eerste 'maaltijd' die ze weer krijgen sinds de middaglunch van de dag ervoor...). Het moet toch even gezegd worden: wat zijn ze allemaal ontzettend schattig *op het eerste gezicht*! Allemaal in schooluniform met geruite blousjes en de meisjes in jurkjes en allemaal twee vlechten in, echt om bij weg te smelten! Ik zou jullie graag foto's willen laten zien, maar voorlopig ga ik die nog maar even niet maken, wil ik mezelf niet een nog grotere attractie maken dan dat ik nu al ben.

Na deze ochtendsessie voerden Manon en ik ons geplande gesprek met schoolhoofd Bulstronk (haar echte naam moet ik nog steeds achter zien komen, maar aangezien ze mij 'Dolfin Daphini' noemt, vind ik dat ik het recht heb haar zo te noemen), waarin we aangaven wat onze wensen waren qua lessen die we willen geven. Vervolgens beval Bulstronk 1 van haar onderdanen om een rooster voor ons samen te stellen *het schoolhoofd stelt nooit vragen, slechts bevelen... moeilijk om te zien, zeker als het gaat om iets wat een docent of kind voor mij moet doen*. Eenmaal het rooter in handen, bleek dat het alles behalve overeenkwam met onze wensen. Zo moest ik bijvoorbeeld ineens 3 keer per week godsdienst geven, terwijl de kinderen waar ik die lessen aan zou moeten geven hier waarschijnlijk meer over weten dan ik zelf. We hebben direct aan de bel getrokken en hoewel dit het een en ander aan onrust veroorzaakte, hebben we het nu toch voor elkaar gekregen een rooster te krijgen waar we tevreden over kunnen zijn. Mijn rooster: 21 x 40 min les per week aan de standaarden 3, 5, 7 en 8 (redelijk vergelijkbaar met groep 2, 4, 6 en 7 in NL), met de vakken general science, biologie, knutselen en sport en spel. Terwijl Manon en ik wachtten op ons rooster dat in de maak was, kregen we gezellig een half uur lang te horen van een van onze collega docenten dat ze zichzelf zo dik vond maar dat ze maar niet begreep waarom... zucht. Opvallend veel dikke docenten hier! Maarja, dik is rijk en dus aanzien.

Op het eerste gezicht lijkt het er allemaal vrij georganiseerd aan toe te gaan, maar niet is minder waar. De roosters die we hebben gekregen blijken totaal niet overeen te komen met de roosters van de desbetreffende klassen. Het komt er dus op neer dat de kans zo'n 90% is, dat een docent een klas les staat te geven, terwijl jij hen op dat moment een ander vak zou moeten geven. De bedoeling is dat wij hoe dan ook de les overnemen en de docent wegsturen wanneer je deze niet nodig hebt. Toch wel een tegenstrijdig gevoel om ineens macht over een docent uit te moeten oefenen...

Opvallend is dat de schoolboeken veel en veel te moeilijk zijn, voor het niveau dat de kinderen hebben. Van ons wordt dus vewacht dat je les op basis van wat er in het boek vermeld staat, terwijl je weet dat de kinderen er helemaal niks van snappen. Bizar om te horen dat de kinderen zelfs al in groep 1 (wat bij ons dus nog de peuterschool zal zijn) een vast lesrooster krijgen met de verschillende vakken.

Het lesgeven gaat een grote uitdaging worden, zeker omdat ik al hoorde van Lotus dat het allemaal 1 grote chaos is. Mijn groepen 3 en 5 krijgen nog les in Kanada (de lokale taal hier in Bangalore), waardoor hun docenten hierbij als mijn tolk zullen moeten fungeren. De vraag is of de docenten uberhaupt aanwezig zijn wanneer ik ze nodig heb en daarnaast of ze niet onderhand een ander vak staan te geven, dus waarschijnlijk wordt het morgen allemaal nog 1 grote grap en sta ik daar 40 min lang te schreeuwen tegen een kippenhok dat maar niet wil luisteren.

Het contact met de docenten is heel erg gezellig! Lekker veel te zoete thee drinken in de lerarenkamer en vooral om de 5 minuten moeten herhalen hoe ik ook alweer heet. Iedereen is geintresseerd in je en ze doen allemaal ontzettend hun best om het naar ons zin te maken. Tijdens de lunch stond er vandaag naast de pan met rijst een pan met een wittig sausje... Manon en ik goten deze lekker uitziende saus enthousiast over onze rijst heen, om vervolgens aan tafel hard uitgelachen te worden door de leraren aangezien dit het toetje bleek te zijn. We moeten nog veel leren voor we hier helemaal ingeburgerd zijn. De combinatie van deze extreem zoete caramelachtige saus met rijst was niet zo'n succes, maar aangezien het hier gebruikelijk is je bord tot te laatste korrel leeg te eten, heb ik alles op alles gezet om deze pap weg te werken (helaas kreeg ik de lading van Manon er nog gratis bij, aangezien zij allergisch is voor Melk...)


Dit stuk is inmiddels alweer veel langer geworden dan de bedoeling was, dus genoeg voor vandaag. Morgen ga ik een eerste poging doen om het zooitje ongeregeld onder handen te nemen. Jullie horen van mij!

Liefs,

Daphne