Zuid-Oost Azië

Lieve lezers,

Het is alweer een jaar stil op mijn waarbenjij.nu, hoogste tijd voor een serie nieuwe blogs! Zelf heb ik niet geheel stilgezeten, aangezien ik tussendoor nog naar Spanje en Rusland ben geweest. Momenteel is het aftellen voor vertrek richting Zuid-Oost Azië.

Over 12 dagen zal ik vertrekken naar het chaotische, vieze en drukke Bangkok (ach na Dhaka en Delhi moet ik dit ook wel aankunnen), waar ik een maand stage zal gaan lopen in het Vajira Hospital op de afdeling pediatrie. Officieel noemt Thailand het een klinische stage, maar aangezien ik geheel nog geen klinische ervaring in Nederland heb, lijkt mij het verstandig het snijden in mensen nog even achterwege te laten. Ik heb al overlegd en het is geen probleem als ik het bij observeren en in de weg staan hou. 'We don't expect anything from you, we plan for you to learn medicine en Thai Language'.

Ik heb begrepen dat mijn twee roommates uit Polen en Tsjechie komen, en dat we overnachten op een soort campus waar alle Thaise medische studenten van die universiteit wonen. Gezellige boel dus en ideaal om de Thaise cultuur te leren kennen.

Al direct bij aankomst (zaterdag ochtend 06.00 uur) zal ik van het vliegveld worden opgepikt door mijn stagebegeleider dr. Pollert en zijn vriendin miss Arupa, om vervolgens met hen door te rijden naar Samutsakorn, een plaats buiten Bangkok, waar we het weekend zullen doorbrengen in een vakantiehuis op palen in het water, wat er vrij luxe uit zag op de foto’s. ‘Don’t worry, you don’t pay anything’. Hier in de buurt bevind zich de beroemdste floating market van Thailand, waar ik de zondag zal doorbrengen met miss Arupa, terwijl dr. Pollert daar in de buurt een praatje moet houden voor zijn werk. Toch wel bizar om meteen een weekend in een vakantiehuis door te brengen met twee mensen die je niet kent, maar geen zorgen, ik heb uitgebreid ‘onderzoek’ verricht en ben tot de conclusie gekomen dat dit geheel betrouwbaar moet zijn.

Na een weekend van bijkomen van een lange rechtstreekse vlucht naar Thailand en van aanpassen aan mijn jetlag, zal maandag het echte werk toch echt beginnen. Persoonlijk zie ik het nog niet helemaal voor me om straks in m’n witte jas op de kinderafdeling in een ziekenhuis te staan, zonder ook maar enige klinische ervaring. Ik probeer er maar niet te veel over na te denken en het allemaal maar over me heen te laten komen. Vorig jaar kon ik mij vóór vertrek ook niet inbeelden dat ik straks voor de klas in India zou staan, maar na een paar dagen leek het lesgeven al de normaalste zaak van de wereld en was ik onder mijn collega’s gewoon 'one of the guys'.

Na een maand stage te hebben gelopen, zal ik Mathilde, een goede vriendin van de middelbare school, ophalen van Bangkok Airport, waarna we samen nog drie weken gaan backpacken. Het liefst wil ik dan zo snel mogelijk weg uit Thailand, om buurlanden te bezoeken die nog niet ‘verpest’ zijn door het toerisme en waar niet half Nederland feestvierend rondloopt. Ons grote plan is om naar Birma te gaan. Ja, we weten dat dit niet een van de makkelijkste landen is en ja, we weten dat we moeten oppassen waar we ons geld aan uit geven zodat dit niet rechtstreeks bij het bevolking onderdrukkende regime terecht komt. Aangezien veel mensen denken dat Birma nog altijd niet toegankelijk is voor toeristen, zal je ze er ook weinig vinden. Birma is nog erg authentiek en ik heb dan ook het gevoel dat ik snel moet zijn, aangezien het land beetje bij beetje toegankelijker wordt en het over een aantal jaar waarschijnlijk op het gebied van toerisme een tweede soort Thailand zal zijn. Je kunt Birma niet per bus over land binnenkomen, en er zijn ook maar een paar plekken vanaf waar je er naartoe kunt vliegen. We zullen dus een retourticket vanuit Bangkok moeten kopen. Reden van wachten hiermee, is dat het land in augustus nog al eens last heeft van overstromingen vanuit Bangladesh en dat de moesson de zandwegen (verharde wegen kennen ze niet/nauwelijks) zodanig zal overstromen, dat je zomaar een paar dagen vast kan komen te zitten met de bus in the middle of knowwhere. We zullen dus vlak voor vertrek uit Thailand moeten kijken hoe heftig de situatie op dat moment is, voordat we definitief kunnen beslissen of we dit avontuur durven aan te gaan. Eenmaal besloten, zullen we naar de Birmese ambassade in Bangkok gaan om zo snel mogelijk een visum te krijgen. Wat ook zo fijn is: Birma heeft geen geldautomaten. Dit betekent dat je vóórdat je het land in gaat, voorzien moet zijn van de hoeveelheid cash die je in totaal denkt te gaan spenderen. Ik ben dan ook als de doods beroofd te worden, want je hebt toch een aardig probleempje als je daar zit zonder geld en zonder automaten. Ik ben dan ook van plan letterlijk overal geld te stoppen om te verdelen, tot m´n ondergoed en sokken aan toe . Birmezen zijn trouwens erg gek en trots op dollars, liefst gloednieuw: hoe nieuwer, hoe meer ze waard zijn en hoe meer je er dus voor kunt krijgen.

Mathilde en ik hopen heel erg dat het mogelijk zal zijn om naar Birma te gaan. Wanneer dit er niet in zit, zullen we gaan backpacken in Laos en Cambodja, wat toch ook ‘wel leuk’ moet zijn.

Ik kijk ontzettend uit naar de komende twee maanden en zal jullie via blogs op de hoogte houden! (voor zover dat mogelijk is in landen als Birma)

Liefs, Daphne

Recente Reisverslagen:

13 Augustus 2012

Vaarwel Birma, hello Cambodja!

08 Augustus 2012

Bagan, Mandalay, Inle Lake

02 Augustus 2012

Yangoon, Bagan

30 Juli 2012

Afscheid

23 Juli 2012

Eigen bezoek aan emergency care:)